Ba! Nam Polakom szło to oszczędzanie znakomicie, bo powszechnej elektryfikacji wsi nie przeprowadzono u nas przez kolejnych kilkadziesiąt lat. Dziś sytuacja wygląda zgoła inaczej, czasy się zmieniły, jesteśmy od elektryczności zależni, chorobliwie uzależnieni. Poza tym, w ogóle nie za bardzo chcemy oszczędzać, z żadnych zdobyczy cywilizacyjnych rezygnować nie zamierzamy. Dlatego rosną nam lodówki i telewizory, na miarę naszych ambicji, stosownie do rosnącego przekonania o własnej wielkości, inteligencji i dominującej pozycji na tej planecie. Wymieniamy meble i garderobę co sezon, nasze komputery i telefony jadą na wysypisko po jednym roku używania, bo brzydzi nas starość rzeczy. Nie chcemy myśleć o uciekającym czasie, nie wierzymy zegarom, nie wierzymy w istnienie śmierci ani zimy, a śnieg oglądamy na obrazkach w Internecie albo w programie o życiu codziennym Inuitów sprzed 50 lat. Kiedyś to były śniegi…

A jednak mimo rosnącego komfortu życia, mimo pełnej lodówki, mimo ciepłego kaloryfera przez

całą dobę, jesteśmy jacyś smutni. Czy umiemy jeszcze, jak rodzina Eskimosów oglądanych na YouTube, cieszyć się ze znalezionej deski? Czy lepimy bałwany? Czy wiemy jak nazywać różne

rodzaje i odcienie śniegu? Czy przed snem, zamiast patrzeć w ekran smartfonu, możemy jeszcze nasłuchiwać szumu wiatru, albo przemierzać wzrokiem tajemniczy świat nieznanych kształtów naszego zaciemnionego pokoju ? Czy mamy w sobie jeszcze coś z pierwotnego strachu, że tłusta plama słońca się wypali, a ołowiane niebo spadnie nam z hukiem na mały palec?

Małgorzata Pawlak

Urodzona w 1991 roku w Opolu Lubelskim, od 2007 roku mieszka w Lublinie. Studiowała

Malarstwo na Wydziale Artystycznym UMCS, w pracowni profesora Jacka Wojciechowskiego. W roku 2014 obroniła z wyróżnieniem dziekańskim dyplom licencjacki, zaś w roku 2016 otrzymała wyróżnienie za dyplom magisterski. Była stypendystką dwóch programów stypendialnych: Stypendium Rektora UMCS dla najlepszych studentów oraz Stypendium Prezydenta Miasta Lublina dla najlepszych studentów i doktorantów. Brała udział w dwóch rezydencjach artystycznych (Linz, Austria; Nancy, Francja). Wystawiała swoje prace na kilkudziesięciu wystawach zbiorowych. W czerwcu 2017 roku w Galerii Labirynt, odbyła się pierwsza wystawa indywidualna Małgorzaty Pawlak pod tytułem Bez Obrazy, w lutym 2019 roku w ramach rezydencji artystycznej w Atelierhaus Salzamt w Linz (Austria) zorganizowała drugą wystawę indywidualną. Obecnie jest doktorantką na macierzystej uczelni.

Mikołaj Kowalski

Artysta urodzony w 1991 roku w Lublinie, gdzie mieszka i pracuje. Zajmuje się szeroko pojętym malarstwem. W 2010 roku ukończył lubelską Ogólnokształcącą Szkołę Sztuk Pięknych, następnie studiował Malarstwo na Wydziale Artystycznym UMCS, w pracowni profesora Jacka Wojciechowskiego. W roku 2014 został nagrodzony wyróżnieniem dziekana za dyplom licencjacki, następnie w roku 2016 otrzymał wyróżnienie za dyplom magisterski. Był stypendystą kilku programów stypendialnych: Stypendium Rektora UMCS dla najlepszych studentów, Stypendium Prezydenta Miasta Lublina, Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W roku 2016 otrzymał Pierwszą nagrodę Fundacji Marka M. Pieńkowskiego na Pieńków Art Residency. Rok później zdobył Grand Prix w konkursie Promocje 2017 w Legnicy. W lutym 2017 roku w Galerii Labirynt, odbyła się pierwsza wystawa indywidualna Mikołaja Kowalskiego pod tytułem Nic nadzwyczajnego. W lipcu 2018 roku w Galerii Sztuki Współczesnej w Legnicy prezentowano kolejną indywidualną wystawę pod tytułem Szara codzienność. Obecnie jest doktorantem na macierzystej uczelni.