Dom. Bezpieczna ostoja czy kolebka obłudy?

To główne środowisko, które kształtuje nas jako ludzi i nadaje kierunek życiowej drodze. Co, gdy zamiast wspierającego ekosystemu okazuje się zagrożeniem? Atmosferą domu przesiąkamy wszyscy, bez wyjątku.

Wystawa Plain Vanilla Home* skupia się na trzech przestrzeniach, symbolizujących poszczególne struktury domu. To ogród-balkon, gdzie króluje odpoczynek na pokaz. Jest fasadą i zapowiedzią idealnego porządku w duchu dekoracji pozbawionej gustu. Za bielą wykrochmalonych firanek kryje się jadalnia-salon. Jest miejscem rodzinnych spotkań, sztampowych, niedzielnych obiadów i powierzchownych rozmów pozbawionych bliskości. W pokoju-sypialni wybrzmiewają zamiecione zamiecione pod dywan problemy. To miejsce na intymne spotkanie z własnym ja – niewysłuchanym, sfrustrowanym i zawstydzonym. Tu rodzą się marzenia, z góry pozbawione możliwości realizacji.

Wątkiem, jaki przewija się przez wystawę i łączy poszczególne prace, jest toksyczność środowiska domowego. Towarzyszy ona każdemu obszarowi z nim związanym i definiuje go jako przestrzeń pełną strachu, stresu i presji. Dom bywa miejscem niebezpiecznym i niespokojnym, pełnym niesprawiedliwości, nierówności, pychy. Na domowej scenie nierzadko rozgrywa się dramat.