Lia Kimura jest artystką pochodzenia japońskiego mieszkającą w Warszawie. Sztuka towarzyszyła jej od najmłodszych lat i mimo tego, że ostatecznie wybrała studia z projektowania ubioru, nigdy nie zostawiła malarstwa. Kilka lat temu w jej życiu powróciła silna potrzeba malowania i wtedy właśnie postanowiła się poświęcić sztuce. Malarstwo jest dla niej sposobem na zmierzenie się z samą sobą i pomaga odnajdywać równowagę w życiu, kiedy wszystko inne zawodzi.

Artystka w swojej twórczości skupia się na własnych przeżyciach, przelewa na płótno emocje.W malarstwie Lii uderza autentyczność i szczerość wypowiedzi. To malarstwo dało możliwość mówienia o tym, co nie wypowiadalne. W swojej twórczości artystka przede wszystkim maluje twarze. Od razu uderza melancholia, która bije z tych portretów. Mimo że portrety te więcej ukrywają przed widzem niż eksponują, mówią nam o tym co niewidoczne, o tym co najbardziej intymne –  o czym można mówić tylko poprzez sztukę, to właśnie ta tajemnica sprawia, że zagłębiamy się w to malarstwo, wracamy do niego.

Malarstwo Lii to swoiste autoportrety, które pokazują emocje, a nie cechy zewnętrzne.  Autoportret pozwala artyście podjąć indywidualny  dialog z samym sobą jak również z widzem, jest osobistą i subiektywną refleksją o sobie samym, pozwala na wyrażanie emocji i staje się oczyszczającym katharsis. Warto również zaznaczyć, że obrazy Kimury powstają w afekcie, dlatego tak silnie oddziałują na widza, który nie jest w stanie przejść obok nich obojętnie.

Eleonora Bojanowska