Balansując gdzieś na granicy racjonalnej spekulacji, filozoficznej prowokacji i czystej fantazji Artysta stara się wniknąć w istotę apotropaizmu, a może nawet stworzyć jego współczesną wersję. Moment ku temu wybrany zapewne nieprzypadkowo, gdyż trudne czasy rodzą popyt na szamańskie porady i praktyki. Szamańskie, nie szatańskie, choć w magii apotropaicznej kryje się podobna dwuznaczność, co w pojęciu farmakonu. Farmakon, lekarstwo, jest jednocześnie lekarstwem i trucizną, co zauważa już Platon, ale o czym Derrida uważa za stosowne przypomnieć. Dlatego szaman na obrazach Jakuba Słomkowskiego może mieć coś wspólnego z jak to nazywa sam autor “niejednoznaczną energią”, a zakładziny, których celem jest ochrona nowo postawionego budynku przed urokiem, wiązać się będą z ceremoniałem okrutnej ofiary ludzkiej bądź zwierzęcej.

Apotropaizm Jakuba Słomkowskiego zdaje się wcielać nowoczesnego ducha odzysku (recycling) i „bezodpadkowości” (zero waste). Trzeba jednak podkreślić, że artysta pozostaje w tym wierny archaicznym tradycjom, całkowicie zresztą świadomie. Jako talizmany służą, jak określa to Słomkowski za Kantorem, „przedmioty najniżej rangi”, a więc odpadki, obiekty z odzysku, przedmioty zbędne, marginalne i nadmiarowe, jak kafle z rozbitego pieca, nadjedzone przez kornika kawałki drewna, popiół z piecyka. Zostają one potraktowane artystycznie, ale jednocześnie podmiotowo — „wytuatuowane”. Powstaje w ten sposób dzieło sztuki, które łącząc w sobie funkcje artystyczne, mistyczne i ekologiczne. Funkcję „mistycznego ochroniarza” pełni również nagual — prekolumbijski ekwiwalent anioła stróża. Ostatecznym remedium na zło w kulturze tradycyjnej bywał kozioł ofiarny, który niczym nowotestamentowe wieprze, brał na siebie złe duchy i wraz z nimi zostawał zgładzony. Poszukiwanie kozła ofiarnego pozostało trwałym elementem ludzkiej kultury, gdyż nikt nie jest skłonny dostrzec źródła zła w samym sobie.

malarz, rysownik, muzyk, twórca instalacji. 

Absolwent Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom z malarstwa w 2007 roku). W latach 2004-2005 studiował w departamencie sztuk pięknych na Uniwersytecie Complutense w Madrycie. 

Jego prace oscylują między abstrakcją a symbolizmem. Słomkowski od czasu ukończenia studiów opracowuje swój indywidualny alfabet znaczeń. W swoich pracach przygląda się temu jak sfera sacrum i profanum działa na ludzką wyobraźnię a także poszukuje dróg komunikacji między światem ożywionym a nieożywionym. Przestrzeń, która występuje w wielu równoległych porządkach, nabierająca różnych znaczeń jest motywem przewodnim twórczości Słomkowskiego. 

Ważniejsze wystawy w twórczości Słomkowskiego to: m.in. Letni Nieletni Zachęta Narodowa Galeria Sztuki, Samsung Art Master – wystawa pokonkursowa CSW Zamek Sztuki Współczesnej w Warszawie, Przypływ – młoda polska sztuka współczesna Wrocław ESK 2016, Weltschmerz – wystawa konkursowa Triennale Rysunku we Wrocławiu, Polish Art Now w Saatchi Gallery.  Przełomowym momentem w karierze była indywidualna wystawa w kunsthallekleinbasel w 2019 roku, która zapoczątkowała współpracę z kuratorką Jasmin Glaab. W Warszawie Słomkowski współpracuje z Galerią Piękna, w której można oglądać część prac artysty. Od 2010 roku komponuje muzykę do spektakli choreografka Izy Szostak. Jest także twórcą zespołu muzycznego Andy Why.