W KZ Dachau wzniesiono w 1968 Pomnik Narodów, na którym – jako przestrogę – w pięciu językach umieszczono napis “Nigdy więcej”. W tym samym roku siły zbrojne USA w Wietnamie osiągnęły 549.000 żołnierzy, zastrzelono Martina Lutera Kinga a w całych Stanach wybuchły zamieszki rasowe. W Polsce rozpoczęto antysemicką nagonkę a Praską Wiosnę spacyfikowano czołgami. W wojnie pomiędzy Nigerią i Biafrą ginie 3.000.000 cywilów.

“Again” dokumentuje historię przemocy. Wystawa jak rollercoaster wiezie nas przez zamieszki i egzekucje, jest w bajkach i filmowych zapisach z wojskowych dronów. Obecna wszędzie przemoc oślepia – w końcu przestajemy ją widzieć, akceptujemy ją i kapitulujemy. Cykl zamyka się – jesteśmy skazani na wieczne “Again”.

Czy dopiero w obliczu klęski i poczucia bezradności  zdobędziemy się na wysiłek i przyznamy że “czułość” Olgi Tokarczuk jest jedynym wyjściem?

Czy odnajdziemy w sobie siłę i pokorę? Czy potrafimy zrezygnować z własnych racji i ze skupieniem zajrzeć  “w drugi byt, w to co nie jest “ja”? (…)

Czułość dostrzega między nami więzi, podobieństwa i tożsamości. Jest trybem patrzenia, które ukazuje świat jako żywy, żyjący, powiązany ze sobą, współpracujący i od siebie współzależny.” *

* ”Czuły narrator” Przemowa noblowska Olgi Tokarczuk, 2019