Równie bogaty jest zestaw artystycznych tropów, którymi malarz podąża i które podsuwa widzom. Najwyraźniejszy jest surrealistyczny, który przenosi nas najbliżej zasady konstrukcji obrazów, ale w kolejnych pracach do głosu dochodzą cytaty z pop artu, op-artowe myślenie o wizualności, obrazowanie psychodeliczne, różne konwencje geometrycznej i niegeometrycznej abstrakcji.

Do tego Ivo klasyczne, modernistyczne tematy malarskie realizuje często technikami i w stylistyce zaczerpniętej ze street artu i graffiti. Maluje nieortodoksyjnie, równolegle z nakładanym pędzlem akrylem stosuje farby w spraju, kreśli linie flamastrami. Same kompozycje też organizuje zasada montażu; w niektórych obrazach wydaje się, że kolejne motywy i formy nie tyle zostały namalowane w jednej przestrzeni, ile ponakładane na siebie, jak w kolażu. Czasem jest to złudzenie, wywołane przez artystę efektami trompe l’oeil. Innym razem oczy nas nie mylą, bo wśród prac Ivo Nikicia są i takie, w których płótno pokryte jest farbą z dużą domieszką żelaza, a pojawiające się na tym tle motywy namalowane zostały na arkuszach magnetycznej folii. Te formy można przemieszczać na powierzchni obrazu, nakładać je na siebie, przemontowywać kompozycję, która zawsze pozostaje otwarta na swój dalszy ciąg i alternatywną wersję.

W „magnetycznych” pracach kryje się rodzaj podpowiedzi co do natury obrazów Ivo Nikicia z ostatnich lat. To malarstwo artykułowane spójnym, a jednocześnie rozwijającym się językiem, stale wzbogacanym o kolejne znaki, frazy i inwencje. Jednocześnie każdy obraz otwiera nowy wątek, ponieważ każdy jest eksperymentem. Artysta bierze wykreowane we wcześniejszych pracach formy, montuje je i krzyżuje z nowymi, umieszcza w coraz to innych malarskich warunkach i sytuacjach, aby dowiedzieć się, co się z nimi stanie. Wyniku takiego eksperymentu nie sposób przewidzieć dopóki obraz nie zostanie skończony – i zobaczony, a uwidaczniające się w ten sposób nieznane staje się przewodnim malarskim tematem.

Urodzony w 1974 r. W 2003 r. uzyskał dyplom z malarstwa w Warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych na wydziale malarstwa w pracowni Jarosława Modzelewskiego. Jego twórczość obejmuje malarstwo, fotografię, instalacje, video i akcje w przestrzeni miejskiej.

W 2014 był stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Uczestniczył w licznych wystawach zbiorowych i indywidualnych w kraju (CSW Zamek Ujazdowski, BWA Zielona Góra, Galeria Studio, Galeria Arsenał w Poznaniu) oraz za granicą (m.in.Humboldt Berlin, Umspannwerk, Bat-Yam International Biennale of Landscape Urbanism w Izraelu, NP70-80, Lilles/Francja, <rotor> Graz/Austria, Luciano Benetton Collection, Triest/Włochy, Tokyo Fashion Week). Od roku 2004 współtworzy latającą galerię szu szu.