Relacje – Nanazenit | Galeria Sztuki Współczesnej

Relacje

Edyta Kowalewska, Monika Mysiak, Weronika Teplicka

18 marca – 28 maja 2019

Trzy artystki i trzy opowieści o relacjach, a punktem wyjścia dla tych historii jest tkanina. Zajęcia skupiające się wokół materiału kojarzą się z typowo kobiecą aktywnością, najczęściej wykonywaną w domu i traktowaną wyłącznie hobbistycznie. Dzisiaj tkanina powoli zyskuje nowe znaczenie, a pracy z materiałem nie traktujemy już jako zajęcia mniej wartościowego czy związanego wyłącznie z rzemiosłem.

Artystki, których twórczość prezentujemy na wystawie twórczo przekształcają tkaninę, jednocześnie nawiązując do tradycji wyniesionych z domu, do relacji, szczególnie tych, które powstają między kobietami. Opowieści, jakie niesie ich sztuka są bardzo osobiste, ale dzięki temu uniwersalne.

Inspiracją dla obrazów Moniki Mysiak były białe tkaniny takie jak pościele, bielizna, serwetki, które dostała od mamy, gdy wyprowadzała się z domu. Ta tradycja przekazywania białych tkanin przez matkę i związana z tym relacja kobiet oraz ich historie nabrały dla artystki dużego znaczenia i zainspirowały do opowiedzenia o nich w swoich obrazach. Monika tworzy wspaniałe martwe natury z tych białych tkanin a następnie na ich podstawie maluje obrazy, z których bije z jednej strony sensualność i intymność z drugiej jakaś niesamowita siła. I właśnie takie są kobiety, o których opowiada swoimi obrazami Monika.

Punktem wyjścia dla twórczości Edyty Kowalewskiej były haftowane serwetki i obrusiki, które przez lata wykonywała mama artystki. Te pięknie ozdobione tkaniny Kowalewska odnalazła po latach starannie złożone w szafce i to właśnie one natchnęły artystkę do tego, żeby zwrócić uwagę w swoich obrazach na tkaninę. Płótna pod obraz są przez Edytę cięte, zszywane, prane, malowane, potem znowu prane, jednym słowem artystka wykonuje przy nich czynności, które zyskują nową wartość i znaczenia w malarstwie.

Jej malarstwo to również opowieść o relacjach, jakie powstają przy stole rodzinnym. Artystka nie miała stołu, wokół którego toczyło się życie rodzinne. Z tego też powodu tkaniny haftowane przez mamę nigdy nie były wykorzystywane. I to z tego powodu obrazy Kowalewskiej przywodzą na myśl używany obrus, trochę zachlapany, trochę pognieciony, czasem sprany i zszywany. Właśnie ta niedoskonałość wspólnego stołu świadczy o powstawaniu więzi i rozwijaniu tych istniejących.

Weronika Teplicka w swojej twórczości dużą wagę zwraca na przetwarzanie. Z jednej strony poprzez sztukę przepracowuje swoje relacje rodzinne, jak na przykład w pracy, w której wykorzystała pamiątki po ojcu, utrwalając je w kleju i nadając im nowe znaczenie, czy filmach, na których rejestruje bliskie jej osoby, dzięki czemu nabiera dystansu i nowego spojrzenia na relację z nimi. Drugim równoległym zainteresowaniem Teplickiej jest przekształcanie swoich obrazów. Artystka tnie stare płótno na pasy, żeby stworzyć z nich zupełnie nowe obrazy-obiekty. Poprzez destrukcję powstaje nowa wartość.

Twórczość każdej z tych artystek jest intymną opowieścią o relacjach z najbliższymi, o tym jaki miały wpływ na nie, ich rozwój i w końcu ich sztukę. Jest to również opowieść o tym, jakie znaczenie ma dla nich tkanina – materiał, który niesłusznie tak długo był niedoceniany w sztuce.

– Eleonora Bojanowska

Edyta Kowalewska

Urodzona w Piszu w 1991 roku. W 2016 roku ukończyła studia na wydziale malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Gdańsku w pracowni prof. Krzysztofa Gliszczyńskiego oraz prof. Anny Królikiewicz. Od 2016 roku pracuje na macierzystej uczelni. Rezydentka Kolonii Artystów w Gdańsku. Laureatka Grand Prix Przeglądu Młodej Sztuki „Świeża Krew” 2016, finalistka ogólnopolskiego przeglądu malarstwa „PROMOCJE 2016”, nominowana do artystycznej nagrody podczas interdyscyplinarnego konkursu artNoble 2016 w Żyrardowie, finalistka Gdańskiego Biennale Sztuki 2018. Współautorka kilkudziesięciu wystaw oraz projektów, m.in. w Gdańsku, Wrocławiu, Poznaniu, Łomży, Berlinie. Mieszka tworzy w Gdańsku.

Weronika Teplicka

Urodzona w 1981 w Koszalinie, absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (obecnie Uniwersytet Artystyczny), dyplom w pracowni prof. Piotra C. Kowalskiego, studiowała też w Accademia di Belle Arti w Neapolu. Zajmuje się malarstwem, instalacją, tworzy obiekty ze swoich nieudanych obrazów, odpadów, rodzinnych pamiątek itp. Ostatnio realizuje filmy o swoim życiu na prowincji. Jej prace znajdują się m.in. w Kolekcji Galerii Bielskiej BWA. Mieszka i pracuje na Pomorzu.

Monika Mysiak

Urodzona w 1986 r. w Sosnowcu. Studiowała na Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach. Dyplom obroniła z wyróżnieniem w 2012 w pracowni malarstwa prof. J. Rykały oraz dodatkowo z rysunku w pracowni prof. A. Kowalskiego. Dwa lata wcześniej, w 2010 roku ukończyła Informatykę i ekonometrię na Uniwersytecie Ekonomicznym w Katowicach. Laureatka wielu konkurów, w tym laureatka Grand Prix w II Przeglądzie Malarstwa Młodej Sztuki „Świeża Krew” w 2012 roku, finalistka takich konkursów jak ”Bielska Jesień”, wrocławski „Konkurs Gepperta” czy legnickie „Promocje”. Obecnie doktorantka na macierzystej uczelni.

Prace