Wystawa prac Moniki Chlebek to celebracja zwyczajności oraz zaklętych w niej sensów, przyprawionych niezmiennie obecną w nas dawką melancholii. Pełnia lata sprzyja temu procesowi – w cieple i rozleniwieniu niespiesznie oddajemy się pozornie nic nie znaczącym czynnościom. Spacerujemy, obserwujemy niebo, smakujemy dojrzałe owoce, czujemy zapach rozgrzanej słońcem skóry. Rozpływając się w doświadczaniu, gromadzimy ich pamięć na mniej obfite sezony. Wiemy bowiem, że każdy z tych fragmentów codzienności ustąpi wkrótce miejsca nowym. Ten stały przepływ i świadomość nietrwałości, przy odrobinie pozytywnej refleksji może paradoksalnie osadzić nas w świecie, pozwalając być zarówno jego obserwatorem, jak i uczestnikiem. 

Monika Chlebek swoje przemyślenia konfrontuje i rozwija, spotykając się z literaturą filozoficzną. Podczas malowania, jej myśli dają się prowadzić powieściom Marcela Prousta, a dłoń maluje owoce nasączone uważnością wprost ze „Szczelin istnienia” Jolanty Brach-Czainy. W tym połączeniu literatury, filozofii i malarstwa nie ma jednak przeintelektualizowania. Pozostaje radość z obserwacji i uznanie tego, co bliskie.

Urodzona w 1986 roku w Krakowie.  Absolwentka krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 2006 – 2011 studiowała na wydziale malarstwa. Dyplom  pod kierunkiem Prof. Misiaka obroniła w 2011 roku. Mieszka i pracuje w Krakowie. Swoje prace prezentowała na wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą.